Jatagan znad Wisły

Jakiś czas temu , zbiory szkolnej pracowni historycznej powiększyły się o nietypowy jak na tę część Polski zabytek, czyli jatagan . Nie znamy historii tej broni. Zabytek został znaleziony w trakcie wyprawy wędkarskiej  i dzięki uprzejmości pana Jędrka , trafił do naszej Szkoły.

Należy dodać ,że jest to kolejny eksponat , który zasilił zbiory Szkolnego Muzeum dzięki uprzejmości i zaangażowaniu anonimowych darczyńców.

Jatagan – typowa dla niektórych krajów islamu (np. Turcji) jednosieczna broń biała średniej długości (ok. 70 cm), o podwójnej krzywiźnie ostrza i charakterystycznej rękojeści. Jest dłuższa od kindżału, ale krótsza od szabli.

Głownia jataganu jest lekko sierpowata, przy sztychu odgięta do tyłu z wydatnym tylcem. Jatagan nie posiada jelca, a jego zintegrowana z rękojeścią głowica jest rozdwojona (uformowana w dwa ucha podobne z wyglądu do zakończenia baraniej kości udowej). Okładzina rękojeści wykonywana była z dwóch płytek znitowanych w kilku punktach, wykonanych często z kłów morsa, kości słoniowej lub bydlęcej, rogu lub metalu (mosiądz, srebro). Zdobiona ornamentami z koralu i pokryta filigranem. Powierzchnia głowni jest gładka, zwykle zdobiona wschodnimi motywami dekoracyjnymi (z drutu mosiężnego lub srebrnego) oraz napisami arabskimi (zazwyczaj imionami, np. Hassan, Muhammad, Ahmed).

Jatagany używane były od XVI wieku na Bliskim Wschodzie. Większość zachowanych okazów pochodzi z XVII i XIX wieku.

Źródło :Wikipedia

Autor : mgr Jacek Klimbej